Hoewel chinchilla's niet met elkaar kunnen praten zoals wij met elkaar, kunnen chinchilla's natuurlijk wel met elkaar communiceren. Ze drukken hun gevoelens en bedoelingen (zoals de paringsbereidheid) uit met allerlei non-verbale middelen. Wanneer je er de tijd voor neemt leer je deze middelen vanzelf kennen. Je leert ook je chins te onderscheiden door hun eigen gedrag.

Chinchilla's kunnen verschillende geluiden maken, van raspend krijsen en dreigend knorren tot kleine piepjes. In de dagelijkse omgang maken ze zachte contactgeluidjes: zo af en toe hoort u ze zacht piepen of knorren. Moeder en kinderen gebruiken deze geluiden onderling ook veelvuldig. De jongen kunnen met hun gepiep de volwassen dieren ook een aantal dingen duidelijk maken. Zo vragen ze aandacht of proberen ze een dier dat een dreigende houding aanneemt af te leiden. Vrij vertaald betekent hun gepiep dan: "Doe mij niks, ik ben nog maar een ukkie!"

Het raspend krijsen, het lijkt een beetje op een schorre eend, is een afwerend geluid. De chinchilla staat op de achterpoten en stapt soms dreigend naar voren. Voelt het dier zich echt bedreigd zal het met urine spuiten in de richting van de dreiging, vaak goed gericht!

Chinchilla's kunnen ook heel opgewonden piepen. Vaak hoor je dit wanneer een vrouwtje bronstig is en het mannetje "contact" zoekt. Ook wanneer je een stel voor het eerst bij elkaar laat piepen ze soms opgewonden, ze zijn blij dat ze niet meer alleen zijn! Bij zo'n kennis making knabbelen ze elkaar meestal in de nek en zijn ze wild aan het neuzen, je ziet meteen dat het raak is!

Chinchilla 's kunnen ook "blaffen". Dit is een bijzonder geluid dat veel onervaren chinchillahouders verrast. Het geblaf wordt gebruikt bij (mogelijk) gevaar. Wanneer een lid van de groep iets ongewoons of dreigends ziet, gaat hij op zijn achterpoten staan en waarschuwt met een hoestend, blaffend geluid de rest van de groep. Beginnende chinchillahouders die dit geluid voor het eerst horen willen nog wel eens denken dat hun dieren ziek zijn.

Het meest bijzondere aan chinchilla's, vinden wij, is het kunnen eten ( en dingen vasthouden ) met één pootje. Volgens ons is er geen enkel ander knaagdier die dit zo kan als een chinchilla. Bij ons pakken ze een brokje uit het voer bakje, kijken er naar, en eten het dan op. Met het andere pootje leunend tegen het voerbakje! Let er eens op, het is fantastisch!

De eigenschap zich te verstoppen zal iedere chinchilla eigenaar wel bekend zijn..? Op de meest rare plaatsen kom je ze tegen. Ook zijn er enkele die ontsnappen tot een ware kuinst hebben verheven. Zo hadden wij er één die de la met houtvezel naar buiten kon schuiven om zo een nachtje lekker te kunnen stappen.

We krijgen wel eens mailtjes van mensen die zich zorgen maken omdat één van de chinchilla's plotseling op de zij ligt of zelfs bijna op de rug. Het kan zijn dat die chinchilla zwanger is. Het kan ook zijn dat het diertje zo gewoon lekker ligt! Ook jonge chinchilla's kunnen op de gekste manieren, vaak op de rug, onder de moeder liggen. Heel normaal!